บทที่ 264 ปะป๊าฟื้นสิ (100%)

“เท่าที่จำได้มึงเกิดก่อนกูครับคุณเพื่อน”

“ไอ้…”

“ถ้ายังไม่หยุดพูดจาหยาบคาย บี๋จะไปจริงๆ แล้วนะคะ”

เสียงขึ้นจมูกทำให้คนแก่ที่นอนอยู่บนเตียงทำหน้าสลดเรียกคะแนนสงสาร

“โธ่…ที่รักอย่าไปเลยนะคะ”

ปรเมศได้แต่ทำหน้าเอือมให้แก่สกิลการอ้อนเมียของจักรพรรดิ นึกไม่ถึงว่าผู้ชายมาดโหด ดิบ เถื่อน พูดน้อย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ